شاید او درست می‌گوید

رمان «شاید او درست می گوید» سفری است به تهران قدیم و دوره‌ی ناصرالدین‌شاه قاجار. جایی که یک دختر و یک پسر نوجوان از نگاه خویش به مسئله‌ها و مشکلات اجتماعی و فرهنگی می‌پردازند، از مکتب‌خانه‌ها و محله‌های مختلف تهران چون «چاله میدان» سخن می‌گویند و به درون زندگی طبقه‌های فرودست جامعه و هم چنین محله‌های اعیان‌نشین تهران می‌روند.

حسن، یکی از راوی­‌های اول شخص داستان «شاید او درست می گوید» است که کودکی و نوجوانی خود را در دوره‌­ی ناصرالدین‌­شاه می‌­گذراند. او به همراه مادر و دایی و مادربزرگ‌اش در خانه­‌ای در محله‌­ی چاله میدان تهران قدیم زندگی می‌­کنند. بعد از مرگ پدر حسن، دایی‌­اش (حسین) او را به مکتب می‌گذارد و رمان با روایت حسن از رفتن‌اش به مکتب و شیطنت­‌هایش، سوار شدن‌اش بر ماشین دودی (قطار مسیر ری تهران) و علاقه­‌اش به لوطی شدن آغاز می‌شود.

دایی او که یک لوطی است دو بچه‌­ی یتیم را به خانه می‌­آورد تا با آن‌ها زندگی کنند. مادر بچه­‌ها بر اثر وبا مرده. آوردن بچه‌­ها و سنگین شدن خرج زندگی باعث می‌شود تا حسین، دایی حسن، در کنار فرفره­‌فروشی، بر خلاف میل‌اش پیشنهاد کار در روزنامه را بپذیرد. حسین به امیرارسلان در راه­‌اندازی روزنامه کمک می‌­کند تا بتواند خرج خانواده را درآورد. در سال‌های پایانی سلطنت ناصرالدین‌­شاه، روزنامه‌­ها گرفتار مشکلات و سانسور بیشتری هستند و این کار را برای امیرارسلان سخت کرده‌است.

پیش از این‌­ها، مادر حسن با فرخ‌­لقا نامزد امیرارسلان آشنا شده‌است. فرخ‌لقا به زنان بی‌سواد خواندن و نوشتن می‌­آموزد و قصد دارد تا مدرسه­‌ای دخترانه تاسیس کند.

پدر فرخ‌­لقا، فریدون شمس که سرپرستی ارسلان را هم از کودکی به‌­عهده داشته، استاد کرسی ریاضی دارالفنون است و سال‌­ها پیش روزنامه‌­ای داشته که آن را بسته‌­اند و برای همین با تأسیس روزنامه موافق نیست. با اصرار ارسلان، فریدون خان می‌پذیرد و به آن‌ها کمک می‌­کند. قمر یکی از لوطی‌های محله‌­ی چاله میدان، شرور است و مقابل حسین و کارهایش در محله می‌­ایستد.

آشنایی این خانواده­‌ها و یکی شدن‌شان با هم تأثیر عمیقی بر دید تک تک اعضای خانواده می‌­گذارد. داستان با روایت طوبی دختر‌بچه یتیمی که حسین به خانه آورده، تمام می‌­شود. رمان، زمینه­‌ای از قصه‌­ی عامیانه‌ی امیرارسلان دارد که در همان دوره‌ی ناصرالدین‌­شاه قصه­‌گوی شاه برای‌اش روایت می­‌کرده‌است.