روز بدون کلمه

آیا بدون گفتار هم می‌توان با جهان ارتباط برقرار کرد؟ کتاب تصویری «روز بدون کلمه» با نگاهی تازه و انسانی، دنیای کودکانی را به تصویر می‌کشد که در طیف اوتیسم قرار دارند و بدون زبان گفتاری با جهان ارتباط برقرار می‌کنند. این اثر با ظرافت به موضوعاتی همچون ارتباط غیرکلامی، همدلی و احترام به تفاوت‌های فردی می‌پردازد. نویسنده در این داستان نشان می‌دهد که ناتوانی در گفتار به معنای ناتوانی در فهمیدن، احساس کردن یا ارتباط نیست؛ بلکه نوعی دیگر از بیان و بودن در جهان است.

ماجرا درباره‌ی یک روز عادی زندگی ایدن است. ایدن پسرکی در طیف اوتیسم است که به‌جای زبان گفتاری، با کمک دستگاه ارتباطی خود (تبلت مخصوص ارتباط افزوده یا AAC) با جهان ارتباط برقرار می‌کند. او از همان صبح که از خواب بیدار می‌شود به‌جای صحبت کردن، با لمس نوشته‌ها یا تصاویر روی تبلت با مادر صحبت می‌کند. ارتباطی که برای مخاطب تازگی دارد، اما برای آن دو کاملاً عادی است. گاهی هم ایدن از روش‌های غیرکلامی دیگری مانند چرخیدن و رقصیدن، اشاره‌ کردن یا در آغوش گرفتن استفاده کند.

در حقیقت، کتاب به خواننده فرصت می‌دهد تجربه‌ای متفاوت را لمس کند: تجربه‌ی یک روز پر از معنا، اما بدون بیان هیچ کلمه‌ی گفتاری.

تیفانی هاموند، نویسنده‌ی کتاب، خود در بزرگسالی متوجه شد که در طیف اوتیسم قرار داد؛ همچنین او مادر دو پسر اوتیستیک است. ایدن، شخصیت اصلی کتاب، برگرفته از پسر واقعی اوست که غیرکلامی است و از ابزارهای فناوری برای برقراری ارتباط استفاده می‌کند. این کتاب حاصل تجربیات شخصی هاموند است؛ تلاشی برای روایت حقیقت فرزندش، بدون سانسور و ترحم، و با احترام کامل به انسانیت او. تصویرگری‌های کیت کازگرو با رنگ‌های گرم و زنده، ذهن و احساس ایدن را بازتاب می‌دهد و داستان را به زبانی تصویری و شاعرانه زنده می‌کند.