کچل مم سیاه – هزار و یک افسانه

تمام آدم‌ها در سال‌های کودکی عاشق شنیدن افسانه‌های عامیانه و قصه‌های پریان هستند. عاشق اینکه خوبی بر بدی پیروز شود و کلاغ مهربان قصه‌ها برسد به خانه‌ی خودش. مثلاً سلیمان طرّار هرچند سردسته‌ی دزدان است، بیاید و جلوی دزدها را بگیرد و پول پسرک را به او پس بدهد. یا ماجرای خر و مرد رخت‌شوی ناقلا را بشنوند. مردی که شب‌ها پوستین ببر تن خرش می‌کرد و او را می‌فرستاد به مزرعه‌ی گندم برای چرا. می‌پرسید آخرش چه شد؟ به نظرتان اگر ببر ناغافل عرعر کند، جماعت چماق‌به‌دستِ مزرعه‌داران چه آشی برایش می‌پزند؟ یا ماجرای ننه‌سلطان و شیربیگ، زن و شوهری که آل آمد سروقت بچه‌شان آخرش به کجا می‌رسد؟ بچه را آل می‌برد یا شیربیگ آل را اسیر می‌کند؟ توی کتاب «هزار و یک افسانه ۲، کچل مم سیاه» یک عالمه افسانه‌ی عامیانه برای بچه‌ها وجود دارد.

در حقیقت، محدوده‌ی جغرافیایی افسانه‌ها به گستردگی درون انسان است و نبرد بین خیر و شر نبرد همیشگی کردار انسان است که درون او روی می‌دهد. به گفته‌ی افلاطون: «کردار انسان نیکی و بدی است، آغاز نیکی ترک بدی است و آغاز بدی ترک نیکی.» در افسانه‌ها با پیروزی خیر بر شر و نیکی بر بدی، انسان به‌سوی کمال رهنمون می‌شود و به مفهوم واقعی «انسان» می‌شود. کتاب «هزار و یک افسانه ۲، کچل مم سیاه» با قصه‌های کوتاه و جمع‌وجور فراوانی که دارد از آن دست کتاب‌هایی است که تا سال‌ها بین دست‌های شما و فرزندتان جابه‌جا خواهد شد و چون این قصه‌ها پایان خوشی دارند، می‌توانند قصه‌ی قبل از خواب کودکان هم باشند.

امید که این قصه‌های عامیانه نسل به نسل بین فرزندان‌مان تکرار شوند.