فرگال به اردو می‌رود

در داستان «فرگال به اردو می رود» فرگال به یک اردوی اژدهایی می‌رود. اول کمی نگران است اما وقتی به اردوگاه می‌رسند، یک عالمه اژدها می‌بیند، آرام می‌شود. اژدهای قدبلند، اژدهای عصبانی، اژدهای شاد و شنگول، اژدهای بالدار. فرگال کمی احساس راحتی می‌کند و در ادامه، دوست دارد در تمام فعالیت‌ها نفر اول باشد. در فعالیت نفس آتشین، وقتی راهنما می‌پرسد: «چه کسی می‌خواهد نفر اول باشد؟» خودش را به آب و آتش می‌زند تا سر صف باشد. اما متاسفانه در پرتاب آتش مهارت زیادی ندارد. وقت درست‌کردن پناهگاه دوست دارد حسابی خودش را نشان بدهد اما هر چه می‌کند، نمی‌تواند یک پناهگاه خوب بسازد. در مهارت‌های دیگر هم نمی‌تواند چندان خودی نشان بدهد. به نظر می‌رسد بقیه خیال می‌کنند فرگال از خودراضی است و مدام می‌خواهد ثابت کند در همه کار بهترین است. وقت نهار فرگال تک و تنها می‌ماند. آن‌ موقع است که خیال می‌کند حتما یک جای کار می‌لنگد. برای همین ناراحت و غمگین یک گوشه می‌نشیند و …

به نظر شما کسی سراغ فرگال می‌آید؟ فرگال چه فکری می‌کرده که این‌طوری رفتار کرده؟ می‌توانید خودتان را به جای او بگذارید؟ آیا فکرهایش کمکش کرده یا اذیتش کرده؟ آیا موفق می‌شود دوباره با اژدهاهای دیگر دوست شود؟ چطوری؟

داستان‌های فرگال مجموعه‌ای چند جلدی است و دو جلد دیگر از این قرارند: فرگال با فرن آشنا می‌شود، فرگال از کوره در می‌رود.

روبرت استارلینگ از دوران مدرسه کارهای تصویری دودلینگ می‌کرد و هنوز هم این کار را انجام می‌دهد. کار و زندگی او در بریستول انگلستان کار و زندگی است و به جز نوشتن و تصویرگری در زمینه تدریس به کودکان و مجمسه‌سازی هم کار می‌کند