سگی که قارقار می کرد

کتاب «سگی که قارقار می کرد» مجموعه‌‌ای از شش داستان تصویریِ کوتاه، فانتزی و بامزه برای کودکان است. در این داستان‌ها، نویسنده با استفاده از تکرار در متن، کودک را به‌راحتی با خود همراه می‌کند؛ پرداختن به عنصر خیال‌پردازی و تأکید بر راستگویی و کمک به دیگران از جمله مفاهیم این داستانک‌هاست.

در داستانک «سگی که قارقار می‌کرد» می‌خوانیم که آقاسگه حالش خوب نبود و به‌جای واق‌واق کردن، صداهای عجیب‌وغریبی از گلویش بیرون می‌آمد: «واق، میو، واق! واق، قار، واق! واق، کواک، واق! واق، جیک، واق» وقتی‌که دکتر این صداها را شنید، خیلی تعجب کرد. برای همین سرش را کرد توی دهان آقاسگه و اگر گفتید آنجا چی دید؟! دو تا چشم براق و درشت. بعد هم دستش را انداخت توی دهان آقاسگه و یک‌دفعه‌ای گربه‌ا‌ی ملوس و کوچولو را بیرون کشید! «ای سگ بلا حالا گربه‌های کوچولو را اذیت می‌کنی!»

به نظر شما، حالا مشکل واق‌واق کردن آقاسگه حل می‌شود، یا حیوانات دیگری هم هستند که توی گلوی او گیر کرده باشند؟

در داستانک «میومیو بلیت نمی‌شود» با گربه‌ی ناقلایی روبه‌روییم که می‌خواهد یواشکی و بدون بلیت سوار اتوبوس شود! او همان‌طور که روی پله‌های اتوبوس ایستاده است، دُمش را تکان می‌دهد، اما مگر دُم تکان دادن بلیت می‌شود؟ گربه خودش را بیشتر لوس می‌کند و این‌بار برای راننده میومیو می‌کند! اما مگر میومیو کردن بلیت می‌شود؟ آقای راننده، که حسابی کفری شده است، سبیل‌های بلندش را تاب می‌دهد و می‌گوید: «فقط و فقط بلیت!». به نظر شما، راننده موفق می‌شود حرفش را به کرسی بنشاند یا اینکه بالاخره گربه‌ی ناقلا بدون بلیت سوار اتوبوس می‌شود؟