برای همیشه

«برای همیشه» درباره‌ی احساس‌ها و فکرهای پسرکی به نام اگون است که به تازگی پدرش را از دست داده. به نظر او همه چیز عوض شده؛ از گل‌های جلوی خانه گرفته تا چراغ راهنمایی سر چهارراه و مغازه‌های آن‌ طرف خیابان و تمام راه مهد کودک. هیچ‌چیز دیگر مثل قبل نیست. اگون فکر می‌کند آنهایی که کسی را در زندگی از دست می‌دهند، از زندگی عقب می‌مانند؛ برای همیشه… «برای همیشه» دو کلمه کوتاه هستند ولی واقعیتشان آن‌قدر طولانی است که اصلا فکرش را هم نمی‌شود کرد. اگون رفتار مردم را در برابر این اتفاق دوست ندارد. وقتی با هم درگوشی پچ‌پچ می‌کنند، وقتی او را جور عجیب و طور دیگری نگاه می‌کنند، وقتی روی سرش دست می‌کشند و می‌گویند: «آخی»، «طفلکی»، «هنوز خیلی کوچولوست..» وقتی با او شوخی می‌کنند و می‌خواهند بامزه باشند. اگون هیچ کدامشان را دوست ندارد و البته خودش هم نمی‌داند که چه چیز را دوست دارد. اگون احساس می‌کند که دارد می‌افتد و افتادنش تمام نمی‌شود…

«برای همیشه» که اشک آدم را در می‌آورد کتابی تصویری و شاعرانه، درباره‌ی «پذیرش سوگ» از سوی یک کودک است. کودکی که باید با اندوه بزرگ مرگ عزیزش کنار بیاید. او احساس‌هایش را کمابیش با استفاده از کلمه‌ها بیان می‌کند. البته تصویرهای کتاب نیز با ظرافت به کمک متن آمده. وقتی پدر زنده بوده و روزگارش را در بیمارستان سپری می‌کرده، اگون در اتاق او یک بادبادک درست کرده. در طول کتاب بادبادک همواره همراه کودک هست و حس معلق بودن را به خوبی منتقل می‌کند. اگون در پایان کتاب بادبادک را هوا می‌کند و بادبادک بیش از همیشه بالا می‌رود.

کای لوفتنر نویسنده کتاب در سال ۱۹۷۵ در برلین آلمان به دنیا آمده است. نوازنده و آهنگساز است و برای بزرگسالان و کودکان داستان و کتاب می‌نویسد.

خانم کاتیا گرمن در سال ۱۹۶۸ به دنیا آمده  و تحصیل در رشته ی تصویرگری را در مکزیک، اسپانیا و هامبورگ دنبال کرده است. او سال‌ها با مجله‌ها و ناشرهای مختلف کار کرده و جایزه‌ای هم به دست آورده.