نقلی ۱

پدربزرگ نقلی چشم‌های ضعیفی داشت. برای همین موقع کتاب خواندن عینک می‌زد. یک بار گوشه‌ی اتاق نشسته بود، به پشتی تکیه داد بود و داشت کتاب می‌خواند که ناگهان خوابش برد. نقلی پاورچین پاورچین رفت توی اتاق. نگاهی به پدربزرگ انداخت که سرش افتاده بود روی گردنش و داشت خروپف می‌کرد. بعد چشمش افتاد به عینک پدربزرگ که روی صفحات بازِ کتاب بود. عینک را برداشت و به چشم‌هایش زد.

واااای چقدر همه چیز تغییر کرده بود و بزرگ شده بود. بیرون پنجره برف می‌بارید. نقلی به سمت پنجره رفت، آن را باز کرد و به دانه‌های ریز برف نگاه کرد. همه‌ی آن‌ها شبیه هم بودند. اما بعد عینک پدربزرگ را به چشم زد و دوباره نگاه کرد. خدای من، هرکدام از دانه‌های برف شکل مخصوص به خودشان را داشتند و همه زیبا بودند. بچه‌ها اگر شما هم کتاب «نقلی ۱» را ورق بزنید می‌توانید همراه نقلی به شکل دانه‌های برف نگاه کنید. اصلاً شاید شما هم دوست داشته باشید که خودتان با عینک یا ذره‌بین به دانه‌های برف نگاهی بیندازید…

کتاب «نقلی ۱» داستانی تصویری درباره‌ی نقلی و پدربزرگش است. این کتاب متنی ساده و بسیار کوتاه دارد و تمامی اطلاعات از طریق تصاویر منتقل می‌شود. در این داستان، با کارهای نقلی و چیزهایی که او دیده است آشنا می‌شویم. در پایان کتاب، آنچه را او یاد گرفته است، ما هم یاد خواهیم گرفت.

مجموعه داستان‌های «نقلی» را مهدی معینی، با هدف آشنا کردن کودکان با عناصر و شگفتی‌های طبیعت نوشته و مهرنوش معصومیان تصویرگری کرده است. اولین جلد این داستان‌ها در سال ۱۳۶۳ به چاپ رسیده‌اند. بدین ترتیب می‌توان گفت که چندین نسل از کودکان ایران با مجموعه‌ی «نقلی» خاطره دارند.