دویدم و دویدم
750,000 ریال
دویدم و دویدم
چه دیدم و ندیدم
سر کوهی رسیدم
خورشید صبح را دیدم
خورشید بود و دو خاتون
خاتون های مهربون
به من دادن آب و نون
دویدم و دویدم
چه دیدم و ندیدم
تا به زمین رسیدم
بزی سر زمین بود
گرگه هم در کمین بود
نون رو خودم خوردم
آب رو دادم به زمین
16 عدد در انبار
یکی از کهنترین ترانه – متلهای ایرانی است که پیشینهای بلند در تاریخِ فرهنگ این سرزمین دارد. این ترانه – متل روایت داد و دهش است، از یک دست بگیر و از دست دیگر ببخش.
در این داد و دهش چهره های گوناگون کار و زندگی به کودکان خردسال شناسانده میشود. اکنون برخی پارههای این ترانه – متل دیگر چندان با ویژگیهای زندگی امروز سازگار نیست. در بازآفرینی این ترانه – متل گاهی زبان و کارها همساز با زندگی امروزی شده است. تصویر های زیبای تصویرگر، حال و هوای مردم را در گذشته ای دور باز سازی می کند.
…
وزن | 150 گرم |
---|---|
ابعاد | 22.2 × 22.2 × 0.2 سانتیمتر |
شاعر | |
تصویرگر | |
تعداد صفحه | 20 صفحه |
ناشر | تولیدکننده | |
سال نشر | |
نوبت چاپ | سوم |
جنس کاغذ | |
نوع جلد | جلد نرم |
نوع کتاب | |
شابک | 9786009382767 |
گروه سنی |
علیرضا (خریدار محصول) –
شعریه که هیچوقت پیر نمیشه و خوبی اینکار اینکه شعرش جدیده و من با اون تیکه هایی که خودم میدونستم قاطی کردم و خلاصه داستان بلند تر شد. نقاشی ها هم سبک خودشو داره و جالبه.