آخرین انسان

هنوز کره‌ی زمین وجود داشت. درختان در جنگل‌ها رشد می‌کردند و حتی توی شهرها ساختمان‌های مخروبه یا نیمه‌مخروبه دیده می‌شد؛ اما هیچ‌کجا خبری از موجودی به نام انسان نبود. دیگر خبری از جنگ، خشونت و ویرانی انسان نبود. همه جا روبات‌هایی دیده می‌شدند که مشغول انجام دادن کارهای تکراری اما دقیق روزانه‌شان بودند. ایکسار-۹۳۵ یکی از این روبات‌ها بود که در تمام عمر ۱۲ ساله‌ی خود مشغول نصب کردن صفحات خورشیدی برای تولید برق بود. تا اینکه یک روز با دختری به نام اِما مواجه شد. این دختر ۱۲ ساله تا به امروز کجا زندگی می‌کرد؟ آیا او خانواده‌ای داشت یا «آخرین انسان» روی کره‌ی زمین بود؟ آیا ایکسار و دوستانش باید او را نابود می‌کردند؟

کتاب «آخرین انسان» داستانی علمی-تخیلی است که جهانی بدون خشونت انسانی را به تصویر می‌کشد. در عین حال می‌گوید که حذف آدمی به معنای حذف مهربانی و دوستی هم است. لی بیکن با تخیلی خلاق، داستانی عمیق از دوستی میان روبات‌ها و انسان خلق کرده است. این رمان زیبا به نوجوانان کمک می‌کند احساساتشان را بهتر بشناسند و نگاهی دوباره به طبیعت، محیط‌زیست و دوستی داشته باشند.