طولانی ترین آواز نهنگ

ژاکلین ویلسون، که آثار دیگری نیز از او به فارسی ترجمه شده، بیش تر به خاطر پرداختن به مسائلی چون مرگ والدین، طلاق و کودکان ناسازگار شناخته شده است. طولانی ترین آواز نهنگ هم کتاب دیگری از این نویسنده است که با ترجمه ی روان نسرین وکیلی، که حال وهوای کتاب را به خوبی منتقل می کند، منتشر شده است.

الا دختری است که در موقعیت دشواری قرار می گیرد: مادرش موقع به دنیا آوردن برادرش به کما می رود. حالا الا و نا پدری اش، جک، با هم تنها می مانند و باید با این موضوع کنار بیایند؛ ضمن این که مراقبت از نوزاد تازه به دنیا آمده، در غیاب مادر، وظیفه ی آن هاست.

داستان طولانی ترین آواز نهنگ، که از زبان الا روایت می شود، داستان همین موقعیت است. او باید با جدایی مادر و پدرش، حضور نا پدری و نوزاد و بیماری مادرش کنار بیاید. او که عاشق نقاشی است سعی می کند با طراحی نهنگ ها روزهایش را بگذارند.

در این کتاب، نویسنده به خوبی روحیات وافکار الا را به نمایش می گذارد ومخاطب را با او همراه می کند. هم چنین، شخصیت های دیگر، مانند جک، همکلاسی های الا و.. نیز از دید او به خوبی توصیف می شوند. شخصیت پردازی دقیق از نقاط قوت این کتاب است  و باعث می شود سرنوشت الا و دیگر شخصیت ها برای خواننده مهم شود، به عکس العمل های آن ها در موقعیت های دشوار فکر کند و داستان را دنبال نماید.

هم چنین نویسنده، با پرداختن به مسائلی که کودکان در مرز میان کودکی و نوجوانی با آن ها درگیرند. مثل ارتباط با هم سالان در مدرسه. باعث می شود مخاطب ایرانی، با وجود فضای غربی کتاب، با آن ارتباط برقرار کند و گاه خودش را در آینه ی الا ببیند. ویلسون راه حل هایی هم برای این مشکلات ارائه می کند.
با این که موقعیت توصیف شده در کتاب دشوار است، لحن طنز آمیز نویسنده، چه در دیالوگ ها و چه در شخصیت پردازی ها، نمایان وباعث جذب مخاطب شده و کتاب را از افتادن به ورطه ی احساسات صرف نجات داده است.