رمضان

«رمضان» کتابی غیرداستانی با موضوع دینی- مذهبی است. در این کتاب، نویسنده، برخلاف شیوه‌ی رایج، از اشاره‌ی مستقیم به اهمیت روزه و روزه‌داری و به کار بردن عباراتی پندآموز و حکیمانه پرهیز کرده است. در عوض، با استفاده از زبان کودکانه و بهره گرفتن از رویکردی معناگرایانه به طرح موضوع پرداخته است.

نویسنده‌‌ کتاب را با طرح یک پرسش آغاز می‌کند. اینکه کودکی از مادرش پرسیده‌ است: «رمضان و روزه برای چیست؟» و خوب، مادر هم این پرسش را نزد نویسنده مطرح کرده است. سؤال سختی است! برای همین نویسنده صادقانه می‌گوید که جواب آن را نمی‌داند. با وجود این، تصمیم می‌گیرد احساس شخصی‌اش را برای مخاطب شرح دهد؛ حال شاید این احساس درست باشد و شاید هم نه. «اصلاً اگر دوست داشتی، روزه بگیر و اگر هم دوست داشتی، روزه‌ات را بخور.» بعد هم تأکید می‌کند که رمضان مال توست.

در ادامه، نویسنده از خوشی سرحال بودن اول صبح می‌گوید و در عین حال، از خوشحالی پس از خستگی؛ درست مثل همان زمان‌هایی که از کوهپیمایی برگشته‌ای. خسته‌ای اما سرشار از لذت! به این ترتیب، او مفاهیم متضادی همچون لذت سیری و در مقابل آن گرسنگی، لذت آسایش و راحتی و در مقابل آن سختی و… را پیش چشم مخاطب کودک می‌گذارد تا به او بگوید که خستگی، گرسنگی، سختی و… همیشه هم بد نیست و با بودن در این موقعیت‌هاست که قدر آرامش، سیری و راحتی را خواهیم دانست. موقعیت‌هایی که می‌توانند موجب پرورش روح و جان آدمی شوند.