بِرتی و خرس

اولین صفحه‌ی کتاب «برتی و خرس» را که ورق بزنیم می‌بینیم یک خرس قهوه‌ای بزززرگ راه افتاده دنبال برتی و خوب احتمالاً می‌خواهد او را بخورد. ملکه که این صحنه را می‌بیند، تاجش را سفت می‌چسبد و با همان کفش‌‌های پاشنه‌دارش، توی صفحه‌ی بعدی می‌افتد دنبال خرس. او داد می‌زند: «هُش! هُش! غول بیابونی!» پادشاه از دور این صحنه را می‌بیند و صدای بلند ملکه را هم می‌شنود. برای همین در صفحه‌ی بعدی، دو تا پا دارد، دوتای دیگر هم قرض می‌کند و با شیپورش می‌دود دنبال ملکه. توی آن فوت می‌کند و می‌گوید: «دودورودودوررر!» وقتی‌که کتاب را ورق می‌زنیم، می‌بینیم که حالا حالا‌ها این ماجرا تمامی ندارد و شخصیت‌های دیگری هم هستند. اما به نظر شما، در انتهای کتاب همه‌ی این شخصیت‌ها کجا می‌روند؟

کتاب تصویری «برتی و خرس» داستانی ساده و در عین حال پرجنب‌وجوش دارد که حول محور آشنایی با صداهای گوناگون می‌چرخد؛ اصلی‌ترین نقطه قوت آن را می‌توان تصاویر پویا و جاندار کتاب دانست که کودک را به‌شدت با خود همراه می‌کند. این کتاب برنده‌ی جایزه‌ی شورای کتاب کودک استرالیا شده است.

پاملا آلن در دنیای ادبیات کودک یک پدیده است. درباره‌ی آثار او گفته‌اند: «از انتشار نخستین اثر این نویسنده در سال ۱۹۸۰ مشخص بود که وی خالق کتاب‌های تصویری است که با برخورداری از درخشش، تحرک و شور و هیاهو توجه کودک خردسال را تسخیر کرده و تخیل او را درگیر می‌کند، به او یاد می‌دهد، می‌فهماند، او را برمی‌انگیزد و به هیجان می‌آورد.» حتی از یک منظر می‌توان گفت که کتاب‌های پاملا آلن سبب ارتقای سواد بصری کودکان خواهند شد.