مطلقاً تقریباً

«مطلقا تقریبا» تصویری دقیق از زندگی نوجوانی است که نمی‌داند بیشتر مشکلاتش به دلیل نداشتن اعتمادبه‌نفس است. او کم‌کم یاد می‌گیرد درجا نزند، رشد کند و با کسی جز خودش رقابت نکند.

آلبی هیچ‌وقت باهوش‌ترین یا بلندقدترین یا بااستعدادترین نبوده؛ همه چیزِ او همیشه «تقریباً» بوده است.

آلبی نمی‌داند چطور و در چه کار می‌تواند بهترین باشد و کم‌کم دارد باور می‌کند که بچه‌های مدرسه حق دارند که «گاگول» صدایش بزنند. اما «کالیستا» پرستار جدیدش از راه می‌رسد و دنیای آلبی عوض می‌شود…