خداحافظ خانه ی قدیمی

آیا هر خداحافظی می‌تواند سلامی با خود داشته باشد؟ کتاب «خداحافظ خانه ی قدیمی» قصه‌ی کوچ را از زاویه‌دیدی بسیار کودکانه و در عین حال عمیق بازگو می‌کند. این کتاب با تکرارهای ریتم‌دار («خداحافظ پنجره، سلام پنجره») و ساختاری موازیْ تجربه‌ی ترک مکان آشنا و ورود به دنیای ناآشنا را برای کودکان لمس‌شدنی و دلپذیر می‌‌سازد.

درِ خانه‌ی قدیمی بسته می‌شود، آن هم نه با اندوه، که با خاطراتی زیبا. دختری کوچک پا بر آستانه‌ی تغییری بزرگ گذاشته است؛ او باید خانه‌ای را که در آن بازی کرده، خواب دیده و بزرگ شده است، ترک کند و به خانه‌ای جدید برود.

وایلد با جمله‌های ساده اما احساسی، به کودکان کمک می‌کند تا سوگواری برای چیزهای ازدست‌رفته را تجربه کنند و در عین حال، به استقبال امکانات جدید بروند. تصویرگری آن جیمز، که با سبک لطیف و هوشمندانه‌اش شناخته می‌شود، مکمل متن است و بسیاری از احساسات و جزئیات روایت‌نشده را پیش چشم می‌آورد؛ از رنگ‌های گرم خانه‌ی قدیمی گرفته تا نور تازه‌ی خانه‌ی جدید، جیمز گذارِ احساسی کودک را با مهارتی بصری بازتاب می‌دهد. به‌ویژه در صفحه‌ای که دخترک با اشتیاق به پنجره‌ی تازه نگاه می‌کند، حس امید و کنجکاوی درباره‌ی آینده به‌زیبایی تجسم یافته است.

کتاب «خداحافظ خانه ی قدیمی»، در سال ۲۰۲۰، در فهرست افتخاری «شورای کتاب کودک استرالیا» قرار گرفت و منتقدان آن را ابزاری مؤثر برای گفت‌وگو با کودکان درباره‌ی جابه‌جایی خانه، طلاق، تغییر مدرسه یا هر نوع تغییر بزرگ توصیه کرده‌اند.

«خداحافظ خانه ی قدیمی» یکی از آثار درخشان در حوزه‌ی ادبیات تصویری کودک است و برای هر خانواده‌ای‌ که با فصلی تازه در زندگی روبه‌رو می‌شود، کاربردی و به‌یادماندنی خواهد بود.