موزا وُزا

در اوایل قرن بیست و دوم، آمریکای شمالی را خشک‌سالی فرامی‌گیرد. آلودگی‌های زیست‌محیطی و اختلالات آب‌وهوایی چنان شدت می‌گیرد که نیمی از جمعیت قاره‌ی آمریکای شمالی جان خود را از دست می‌دهند و زمین‌های حاصل‌خیز نابود می‌شود. سفیدپوستان تکنوسیتی‌های بزرگی می‌سازند تا از خشک‌سالی در امان بمانند و همه‌ی مردم به این کلان شهرها نقل مکان می‌کنند. سرخپوست‌ها اما در آبادی‌هایی اعجاب‌آور ساکن می‌شوند. این موضوع دست مایه‌ی نوشتن داستان علمی–تخیلی «موزا وزا» با موضوع «شبیه‌سازی انسان و مشکلات آن» با درونمایه‌ی اجتماعی، عاطفی و فلسفی می‌گردد. داستانی که در شرایطی روی می‌دهد که دخالت‌های بی‌رویه‌ی انسان در محیط زیست عرصه را بر او تنگ کرده است.

بارها در زمان‌های قدیم، شهرهای قدرتمند خلوتگاه‌های گسترده‌ای را اشغال کرده‌اند. امروز چیزی جز خرابه از آن‌ها باقی نمانده است، خرابه‌هایی که در نهایت با زمین همیشه بکر یکی خواهند شد.

کتاب با تبعیض جنسیتی نسبت به دختران سرخپوست و سنت‌های دست و پاگیر و قدیمی آنان در ارتباط با درمان مقابله می‌کند. ضمن بیان معجزه‌ی عشق برای ادامه زندگی، ایثار و از خود گذشتگی و وفاداری را به تصویر می‌کشد. صلح و پذیرفتن دیگران از نکات برجسته داستان است و خوانندگان نوجوان خود را با زندگی و آداب و رسوم و روش‌های درمانی سرخپوستان آشنا می‌کند.

رمان «موزا وزا» در سال‌ ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ چهار جایزه ادبی به انتخاب نوجوانان فرانسوی گرفته است.

فرزانه مهری مترجم کتاب «موزا وزا» پیش از این کتاب «ماجراهای مانولیتو» را ترجمه کرده است.