کلودومیر بداخلاق و گروه بچه‌های شاعر

کلودومیر پیرمرد تنها و بداخلاقی بود. او حتی ‌وقت‌هایی که به فروشگاه می‌رفت هم باز اخم‌هایش توی هم بود. تا اینکه یک روز، اتفاقی، با گروهی از بچه‌های شاعر روبه‌رو شد. بچه‌هایی که مدام می‌خندیدند و شعرهای عجیب‌وغریب می‌خواندند. در آخر هم یکی از آن‌ها که زبانش می‌گرفت، جلو آمد و گفت: «من این شِعل لا نوشتم.» اما پیرمرد اصلاً حال‌وحوصله‌ی آن‌ها را نداشت و حتی بداخلاق‌تر از قبل هم شده بود. برای همین مسخره‌شان کرد. این‌جوری شد که «کلودومیر بداخلاق و گروه بچه های شاعر» روبه‌روی هم قرار گرفتند و بچه‌ها هم تصمیم گرفتند که حسابی او را ادب کنند. حالا کلودومیر باید یک شعر خیلی قشنگ می‌نوشت تا خودش را به بچه‌ها ثابت کند! من که فکر نمی‌کنم او شاعر چندان خوبی باشد؛ شما چطور فکر می‌کنید؟ آیا او موفق می‌شود؟

«کلودومیر بداخلاق و گروه بچه های شاعر» نوشته‌ی کریستین نومان ویلمن داستانی درباره‌ی تنهایی آدم‌بزرگ‌ها و مهربانی کودکان است. و چه راه ارتباطی‌ای بهتر از شعر که دو نسل را به هم مرتبط کند.

انتشارات مرغابی از مجموعه داستان‌های «کلودومیر» کتاب‌های زیر را چاپ کرده است:

• کلودومیر بداخلاق
• کلودومیر بداخلاق و گروه بچه‌های شاعر
• کلودومیر بداخلاق، سلطان صحنه