چرا جنگ هرگز فکر خوبی نیست

کتاب «چرا جنگ هرگز فکر خوبی نیست»، با زبان شعر درباره‌ی جنگ سخن می‌گوید. جنگی که صلح زیبای تصاویر اولیه را تهدید می‌کند. اولین تصویر، روستای سرسبز و آرامی را نشان می‌دهد. در روستا بزرگ‌ترها کار می‌کنند و بچه‌ها شادمانه دنبال هم می‌دوند و بازی می‌کنند. همه در دل طبیعت در کنار حیوانات زندگی صلح‌آمیزی دارند. رودخانه‌ای آبی. لک‌لک‌های سفید و آرام و کودکی که سوار بر گاومیش سیاه شاخدار فلوت می‌نوازد. اما سطرهای شعر روی آب‌های رودخانه خبر از جنگ می‌دهند: «گرچه جنگ به هر زبانی سخن می‌گوید اما هرگز نمی‌داند به قورباغه‌ها چه بگوید.» در صفحه‌‌ی بعد قورباغه‌های سبز و کوچک کنار گل نیلوفر روی آب‌اند و کمی دورتر چرخی سیاه، «چرخ غول‌پیکر ارابه‌های استتار شده‌ی جنگ» کاغذ رنگارنگ روستا را به زیر گرفته و مچاله کرده و سوی قورباغه‌ها می‌راند.

شعرها و تصاویر ادامه دارند: «جنگ عقل و منطق خودش را دارد اما نمی‌داند چه کسی را هدف گرفته است…/ چشم‌های خود را دارد و می‌تواند نفت و امثال آن را ببیند اما خیلی وقت‌ها کور است…/ گرچه جنگ پیر است اما خردمند نیست!»

آلیس واکر (۱۹۴۴-…)  شاعر، داستان‌نویس و فعال اجتماعی آمریکایی-آفریقایی است و جوایز معتبری از جمله پولیتزر کسب کرده است.

استفانو ویتالی در سال ۱۹۵۸ در ایتالیا متولد شد و در جوانی برای تحصیل در رشته اقتصاد و علوم اجتماعی به آمریکا مهاجرت کرد. پس از فارغ‌التحصیلی وارد رشته‌ی هنر شد و در نیویورک پانزده سال به کار تصویرگری برای کتاب و تبلیغات پرداخت و دوباره به ایتالیا بازگشت و در ونیز شرکتی خانوادگی تاسیس کرد.