پرنده ی سیاه بزرگ

پرنده ی سیاه بزرگ داستانی است درباره‌ زندگی. تسلی‌بخش، سرشار از شور و شوق و امید به آینده … . نویسنده مرگ را به پرنده سیاه بزرگی تشبیه می‌کند که بر زندگی انسان‌ها سایه می‌اندازد و رهایی از آن کاری است دشوار اما شدنی.

در این داستان می‌خوانیم:

روزی که مادر بن به شکلی کاملا غیرمنتظره و ناگهانی می‌میرد، یک روز آفتابی و درخشان پاییزی است. بن برای ما از نخستین روزهای پس از مرگ مادرش می‌گوید و این‌که چگونه او، پدرش و برادر کوچک‌اش، کرومل، این فقدان را می‌پذیرند یا حتا نمی‌پذیرند.

بن خاطرات مادرش را مرور می‌کند، موهای بلند قرمز و چشمان سبزش را به یاد می‌آورد و این‌که چه‌طور از بلندترین درخت‌های شاه‌بلوط بالا می‌رفت. دیگر هیچ‌چیز مثل سابق نیست، با این حال زندگی قرار نیست به شکلی «باری به هرجهت» پیش رود؛ رویدادهایی تازه و شگفت‌انگیز در پیش است.