نمی‌خواهم خجالتی باشم

«نمی‌خواهم خجالتی باشم» چیزی است که شارلین همیشه با خودش تکرار می‌کند. او پسربچه‌ی کوچکی است که کارهای خیلی خوبی انجام می‌دهد. شارلین در اتاقش کتاب دارد و حتی موسیقی می‌نوازد. او صبح‌ها همان‌طور که روی تخت دراز کشیده، موقع بیدار شدن، صدای پرنده‌ای را می‌شنود که پشت پنجره، روی شاخه‌‌ی درخت آواز می‌خواند. در همان حال هم به صدای باد گوش می‌دهد که آویز جلوی پنجره‌اش را تکان می‌دهد و صدای خوشایندی ایجاد می‌کند. بعد شارلین از تخت بیرون می‌آید و غذای مخصوص ماهی را توی آکواریوم می‌ریزد. گاه وسایل شارلین توی اتاقش پخش‌وپلا هستند. اما برای شارلین چندان مهم نیست. چون او همیشه دوست دارد در جای مشخصی از اتاقش که تمیز و مرتب است، بنشیند، کتاب قشنگش را دست بگیرد و شروع به خواندن کند. شارلین خیلی دقیق به همه چیز نگاه می‌کند؛ اما کمتر حرف می‌زند. او بیش از اینکه حرف بزند، سکوت می‌کند و به حرف‌های دیگران گوش می‌دهد. یا اینکه خیلی آرام صحبت می‌کند. او سر کلاس درس، جواب خیلی از سؤال‌ها را می‌داند اما نمی‌تواند دستش را بلند کند و تندی جواب را بگوید. شارلین توی جمع ساکت است، اما در خلوت خودش عاشق سروصدا کردن و طبل زدن است. حالا به نظر شما شارلین بچه‌ا‌ی خجالتی است یا اجتماعی؟

کتاب تصویری «نمی‌خواهم خجالتی باشم» کتابی غیرداستانی درباره‌ی کودکی است که در ظاهر ساکت است اما غوغایی درونی دارد. مطالعه‌ی این کتاب برای همه‌ی کودکان و به‌ویژه بچه‌هایی که در جمع ساکت و منزوی هستند، بسیار سودمند است و به آن‌ها کمک می‌کند، خودشان را بیشتر بپذیرند و به‌تدریج یاد بگیرند افکار و احساسات‌شان را بروز دهند. حتی والدین و اطرافیان نیز درمی‌یابند که متفاوت بودن این کودکان نقطه‌ضعف آن‌ها نیست، بلکه فقط تفاوت در نوع نگاه آنان به زندگی است. ارتباط خوب متن و تصاویر از نقاط قوت این کتاب است.

باربارا باتنر بیش از ۴۰ کتاب کودک در همه‌ی ژانرها منتشر کرده است. کتاب «کلاس قصه‌خوانی خانم بروکس» یکی از داستان‌های خوب اوست؛ همچنین او فیلم‌نامه‌های برجسته، نقد‌های گوناگون، مقالات علمی و داستان‌هایی کوتاه برای مجلات ملی نوشته است.