ناهی

دَدِه‌بَمباسی که نوزاد را از دست دوره‌گرد گرفت، اول نگاهی انداخت به موهای بلند و چشم‌های آبی‌‎رنگ دریایی‌اش. بعد تصمیم گرفت بچه را نگه دارد و بزرگش کند، اما از همان روز اول اهالی درآمده‌اند که این بچه نحس است و شگون ندارد. حالا هم که چند سالی از آمدن «ناهی» به روستا گذشته، همچنان نظرشان همان است که بود. اینکه باران نمی‌آید و چا‌ه‌ها در حال خشک شدن هستند، یعنی فرد بدقدمی توی روستا زندگی می‌کند. یعنی باید کسی را مثل یونس به دهان نهنگ بیندازند تا بلا از آن‌‎ها دور شود؟ جواب تمام این‌ها روزی معلوم شد که اهالی با مشعل‌های روشن جمع شدند جلوی خانه‌ی دَدِه‌بَمباسی…

از طراحی عجیب روی جلد گرفته تا خط به خط باورهای عامیانه‌ی مردم در کتاب «ناهی» آدم را به فکر فرو می‌برد. این داستان ماجرای سنت‌ها و باورهای عامیانه‌ی مردم جنوب درباره‌ی بارش باران، خشکسالی و بدقدمی و شومی است. جمشید خانیان، نویسنده‌ی زبردست نوجوان، در این داستان نه‌چندان بلند، با بهره‌گیری از باورهای عامیانه، توصیفات جاندار و کلمات بومی و محلی، فضای داستانی بِکری ساخته است که مخاطب را قدم به قدم با خود به پیش می‌برد؛ به‌گونه‌ای که صدای وزش باد سهیل و موج‌های دریا را بین خطوط کتاب می‌شنویم…

جمشید خانیان، که داستان‌‌نویس و نمایشنامه‌نویس است، تسلطی ویژه در بازآفرینی دنیای نوجوانان دارد. کتاب‌های او جوایز و افتخارات زیادی برایش به ارمغان آورده‌‌اند؛ جایزه‌‌ی ویژه‌ی شورای کتاب کودک، جایزه‌‌ی‌ ربع قرن ادبیات دفاع مقدس، جایزه‌ی‌ ادبی اصفهان، نشان لاک‌‌پشت پرنده و کتاب سال شهید غنی‌پور از آن جمله‌‌اند. کتاب «قلب زیبای بابور» خانیان در سال ۲۰۰۵ در فهرست کلاغ سفید کتابخانه‌‌‌ی مونیخ و دو کتاب «طبقه هفتم غربی» (نشر افق) و «عاشقانه‌های یونس در شکم ماهی» نیز در فهرست افتخارات IBBY قرار گرفته‌اند.  او در سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۱ به عنوان نامزد دریافت جایزه‌های جهانی آسترید لیندگرن و هانس کریستین اندرسن معرفی شده است.