من ساکتم؛ خجالتی نیستم!: داستانی در اهمیت درونگرایی

کتاب غیرداستانی و تصویری «من ساکتم؛ خجالتی نیستم!: داستانی در اهمیت درونگرایی» روایتی سرشار از خیال‌پردازی درباره‌ی اهمیت پذیرش تفاوت‌های فردی در کودکان است؛ روایتی درباره‌ی کودکی درونگرا که برخلاف تصور دیگران نه غمگین است و نه خجالتی. او فقط ساکت است! شاید فکر کنید «نه، چنین چیزی شدنی نیست!» اما صبر کنید؛ چون پس از مطالعه‌ی این کتاب نظرتان تغییر خواهد کرد!

بیشتر بچه‌ها و حتی آدم‌بزرگ‌ها وقتی جواب سؤالی را می‌دانند، دوست دارند دست‌شان را بالا ببرند و تندی جواب را بگویند؛ اما امیل اصلاً این‌طور نیست. او جواب سؤال را می‌داند، اما به‌جای دست بالا بردن، دوست دارد در سکوت آن را برای خودش بگوید. هرچند بزرگ‌ترها این را نمی‌دانند و وقتی به امیل می‌رسند، می‌گویند: «امیل خجالتی نباش!» اما امیل در دنیای بیرونی فقط «ساکت» است؛ مثل زنگ‌های تفریح که به‌جای بازی با بچه‌ها، دوست دارد در سکوت با ترک‌های کف حیاط مدرسه بازی کند.

حال آنکه در مقابل این دنیا، دنیای دیگری هم وجود دارد: دنیای درونی سرشار از خیال‌پردازی امیل که خیلی هم پرسروصدا و پرهیاهوست! او در این دنیا، ناخدای بی‌باکِ کشتی‌ای بزرگ است و سر ملوان‌هایش فریاد می‌کشد که برای حرکت، لنگر را بالا بکشند. در این دنیا، او حتی صدای غرش امواج را می‌شنود و آب شوری را که به صورتش می‌پاشد، حس می‌کند. به بزرگ‌ترین نهنگ دریا سلام می‌کند و…

حالا شما قضاوت کنید آیا امیل کودکی ساکت و درونگرا است یا خجالتی؟