ماهی‌ها هم می‌خوابند؟

در کتاب «ماهی‌ها هم می‌خوابند؟» می‌خوانیم که:

بعضی از بچه‌ها می‌توانند جشن‌تولد ده‌سالگی‌شان را جشن بگیرند، مثل یِتِه. اما بعضی بچه‌ها هیچ‌‌گاه سن‌شان دورقمی نمی‌شود. مثل امیل، برادر کوچک یِتِه. او فقط شش سال زندگی کرد و برای همین عدد سال‌های عمر او برای همیشه یک‌رقمی باقی می‌ماند. مطمئناً امیل هم دوست داشت هفت‌ساله شود و حتی خیلی خیلی بیشتر از این‌ها زندگی کند، آن هم به‌جای اینکه در گوستان و زیر یک تکه‌سنگ بخوابد!

امیل از همان ابتدا بیمار بود. برای همین مامان بیشتر وقتش را با او می‌گذراند،‏ دقیقاً تا لحظه‌ای که امیل از دنیا رفت و حتی… حتی شاید بعدتر از آن. چون بعد از مراسم خاکسپاری هم مامان ساعت‌‌های زیادی یک‌جا می‌نشست و گریه می‌کرد. اما امیل کجا رفت؟ یته هم غمگین است و هم عصبانی! او حالا باید چه کار کند؟

رمان کوتاه «ماهی‌ها هم می‌خوابند؟» داستانی تأثیرگذار درباره‌ی دوست داشتن و مواجهه‌ی ناگزیر با مرگ است.

سپیده خلیلی، مترجم این اثر، دارای مدرک دکترای روان‌شناسی بالینی و یکی از اعضای انجمن روان‌شناسان بالینی کودک است.