لوییزیانا

لوییزیانا شروع به نوشتن سفر زندگی خود می‌کند تا هر کسی که کنجکاو بود، پاسخی داشته باشد. داستان او با یک نفرین شروع می‌شود. نفرینی که پدربزرگش سال‌ها پیش به راه انداخته و از آن زمان تا به حال خانواده‌اش و خودش را آزار داده است. لوییزیانا از نفرینی حرفی نمی‌زند و می‌گذرد و به نیمه شبی می‌رسد که یک‌دفعه مادربزرگش او را بیدار می‌کند و از رختخواب بیرون می‌کشد و به ماشینش می‌برد. (پدر و مادر لوئیزیانا سال‌ها پیش مرده‌اند و او با مادربزرگش زندگی می‌کند. وضعیت مالی خوبی ندارند و مدام از اینجا به آنجا نقل مکان می‌کنند.) لوئیزیانا از این جابه‌جایی ها دل خوشی ندارد. به خصوص حالا که از دوست‌های دو ساله و گربه‌اش جدا شده است. البته وضع از این هم بدتر می‌شود. درست وسط بزرگراه مادربزرگ دندان‌درد شدید می‌گیرد و دیگر نمی‌تواند رانندگی کند. لوئیزیانا باید پشت فرمان بنشیند و همین کار را هم می‌کند و او را به دندان‌پزشکی می‌رساند. آنها با ترفندی موفق می‌شوند بدون پرداخت هزینه‌ی دندانپزشکی فرار کنند.

وقتی به شهر می‌آیند در هتلی اتاق می‌گیرند و صبح روز بعد مادربزرگ او را به نوازنده ارگ کلیسا معرفی می‌کند تا آواز بخواند و پول بگیرد. لوئیزیانا سردرگم شده. سعی دارد تلفنی پیدا کند و با دوست‌هایش تماس بگیرد اما موفق نمی‌شود. با کسی هم سن و سال خودش دوست می‌شود اما از او هم کاری ساخته نیست. اوضاع وقتی بدتر و به هم ریخته‌تر می‌شود که او می‌فهمد مادربزرگش، مادربزرگ واقعی‌اش نبوده و روزی او را از سر راه برداشته و حالا هم در پس بیماری او را تنها با نامه‌ای رها کرده و رفته است.

در نامه هم از نفرین گفته است. از نفرین جدایی از اینکه کسی کنار آنها نمی‌ماند و مادربزرگ باید برود و به این نفرین نحس پایان بدهد. لوئیزیانا هاج‌وواج مانده و نمی‌داند چه کند. با هر نفس، سئوالی در سینه‌اش ضربه می‌زند: «من کی هستم؟»

کتاب لوییزیانا را کیت دی کملیو نوشته که جوایز ادبی بسیار به دست آورده. این کتاب هم یکی از جلدهای یک سه گانه است. نام جلدهای دیگر «ریمی» و «بورلی» است که هر کدام دوست‌های لوئیزیانا هستند.

کیت دی کملیو نویسنده‌ی امریکایی کتاب‌های نوجوانان و برنده جایزه نیوبری  است و در فلوریدا بزرگ شده است. او در سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶ به عنوان سفیر ملی ادبیات نوجوان ایالات متحده انتخاب شده است. دی کملیو با اعتقاد به نیروی داستان می‌گوید: «وقتی ما با هم کتاب می‌خوانیم، با هم ارتباط برقرار می‌کنیم. با هم دنیا را می‌بینیم. با هم همدیگر را می‌بینیم.»