قلعه‌ی درختی

راسل در کتاب «قلعه ی درختی» به یک خانهٔ جدید رفته‌اند که یک درخت افرای غول‌پیکر توی حیاط‌اش دارد. راسل از پدرش می‌خواهد که یک خانهٔ درختی بسازند اما پدر راسل از خانه‌های درختی و ساختن‌شان سردر نمی‌آورد. پس راسل خودش نقشهٔ خانه را می‌کشد و با هم یک خانهٔ درختی می‌سازند. راسل خیلی خوش‌حال است تا این‌که یک روز با دوربین‌اش می‌بیند که سه خانه آن‌طرف‌تر کارگرها یک خانهٔ درختی می‌سازند. راسل برای دیدن این خانه می‌رود. خیلی بهتر از خانهٔ درختی خودش است و پسر صاحب این خانه درختی می‌گوید که نقشهٔ خانه را پدرش کشیده است. راسل هم به او گوشزد می‌کند که از هر خانهٔ درختی خوبی، یکی بهتر وجود دارد. راسل که به خانه برمی‌گردد به یک چیز فکر می‌کند. شاید خانه‌های درختی زیادی توی دنیا وجود داشته باشد که از خانهٔ درختی‌اش بهتر باشد اما بابای او بهترین بابای دنیاست و این مهم است که راسل و بابای‌اش دوستان خیلی خوبی هستند.

کتاب «قلعه ی درختی» داستانی است دربارهٔ ساختن. اما نه فقط ساختن یک خانهٔ درختی، ساختن گام به گام اندیشهٔ راسل که کودک این داستان است و در رویارویی با رخدادهای زندگی‌اش می‌اندیشد و بهترین را انتخاب می‌کند. راسل تسلیم بلندی و غول‌پیکری درخت افرا نمی‌شود. او می‌خواهد خانهٔ درختی‌اش را بسازد اگرچه بهترین نباشد اما او با بهترین دوست‌اش یعنی پدرش این کار را انجام می‌دهد.