عروس دریایی

سوزی بهترین دوستش «فرنی» را از دست داده است. فرنی در دریا غرق شده، در حالی که همه می‌دانند بهترین شناگر مدرسه بوده است. سوزی نمی‌تواند این حادثه را بپذیرد. او که دختری بسیار کنجکاو است و برای هر چیزی به دنبال دلیل است نمی‌تواند بپذیرد که «بعضی چیزهای همین طوری اتفاق می‌افتند». در کتاب « عروس دریایی »، سوزی به دنبال یافتن دلیل مرگ فرنی است.

او به دنبال دلیلی است تا بتواند مرگ کسی که زمانی بهترین دوستش بود را درک کند. او از معلمش خانم ترتون، آموخته است که «وقتی اتفاقی می‌افتد که توضیحی برایش پیدا نمی‌کنید یعنی به نقطه‌ای برخورد کرده‌اید که دانش بشری جوابگویش نیست. به همین دلیل دانش اهمیت خاصی دارد. دانش فرآیندی است که طی آن می‌توانید توضیحی برای چیزهایی پیدا کنید که هنوز جوابش را پیدا نکرده‌اید».

روزی که او به همراه همکلاسی‌هایش برای بازدید علمی به آکواریوم رفته است، می‌فهمد که نوعی عروس‌های دریایی وجود دارد که سمش بسیار کشنده است و حدس می‌زند که ممکن است علت مرگ فرنی همین باشد. سوزی برای این‌که مطمئن شود شروع می‌کند به تحقیق کردن درباره عروس‌های دریایی. هر فصل کتاب « عروس دریایی » به یکی از مراحل این تحقیق اختصاص دارد و سوزی که پس از شنیدن خبر مرگ دوستش سکوت اختیار کرده است و دیگر با کسی صحبت نمی‌کند، مرحله به مرحله تحقیقش را درباره عروس‌های دریایی پیش می‌برد و اتفاقاتی را حلاجی می‌کند که باعث به هم خوردن رابطه‌اش با فرنی شده است.

سرانجام هنگامی که می‌خواهد برای دیدن زیست‌شناسی معروف به تنهایی به استرالیا برود، در فرودگاه گیر می‌افتد و ناگهان متوجه می‌شود که حتی اگر دلیلی برای مرگ فرنی پیدا کند باز هم چیزی تغییر نمی‌کند و فرنی را باز نمی‌گرداند، سوزی مرگ را به عنوان یکی از واقعیت‌های زندگی و بخشی از چرخه زندگی می‌پذیرد.

کتاب « عروس دریایی » برنده جایزه‌‌ی ای.بی.وایت ۲۰۱۵ است. این جایزه به کتاب‌هایی تعلق می‌گیرد که برای بلندخوانی مناسب باشند.

درباره نویسنده کتاب « عروس دریایی »:

اَلی بنجامین نویسنده کتاب تحسین‌شده « عروس دریایی » در خانه‌ای بسیار قدیمی در حومه نیویورک بزرگ شد. در کودکی عاشق طبیعت و بازی با حشرات و قورباغه‌ها بود.

او هم‌اکنون عضو انجمن نویسندگان نیوانگلند است و به خاطر نگارش داستان « عروس دریایی » در سال ۲۰۱۵ جوایز ای.بی.وایت و کتاب زمین سبز را از آن خود کرده است. او می‌گوید: «من درباره اختر-فیزیکدانان، ورزشکاران، کیهان‌شناسان، زمین‌شناسان و روانشناسان و کشاورزان و کودکان نوشته‌ام؛ اما چیزی که بیشتر از همه لذت می‌برم گفتن یک داستان خوب است.»