شاهزاده شیر و راز گل سرخ

« شاهزاده شیر و راز گل سرخ » داستانی تخیلی از زندگی شاهزاده‌ی ۱۷ ساله‌ی ایرانی به نام اوراسمین که وارث تاج و تخت است. این داستان تخیلی در تبریز رخ می‌دهد و به سال ۱۵۰۰ برمی‌گردد؛ هنگامی‌که آئین‌های اسلامی و فرهنگ سنتی ایرانی به خوبی با هم پیوند خورده و رشد کرده‌اند.

اوراسمین، باهوش، توانمند و شیفته‌ی خواندن است، شاهنامه را می‌ستاید و در فراگیری آئین مذهبی کوتاهی نمی‌کند. او می‌خواهد دانش و آگاهی یک رهبر را داشته باشد.

هر سال، در روز عید قربان، جشن بزرگی در سراسر ایران برگزار می‌شود. شاه و کسانی ‌که به حکومت وابسته‌اند در این روز حیوانی را با آویختن زیورآلات تزیین و قربانی می‌کنند.

کیومرث، دوست دوران کودکی و خدمتکار اوراسمین، شتر ماده‌ی کوچکی برای قربانی کردن، انتخاب کرده‌ است. اوراسمین و کیومرث درحالی‌که شتر را برای قربانی شدن آماده می‌کردند، ناگهان متوجه جای زخمی بر کوهان شتر می‌شوند. آیا آن‌ها نباید این شتر را برای قربانی کردن ببرند؟ آیا داشتن زخم بر روی حیوانی که می‌خواهد قربانی شود، با آئین اسلامی منافات دارد؟ این سوال ذهن اوراسمین و کیومرث را درگیر کرده است. آن‌ها انتخاب دیگری ندارند، شتر دیگری برای جایگزین کردن نیست. کیومرث به بدن شتر حنا می‌مالد، با این کار جای زخم از بین می‌رود و اوراسمین روی شتر را با شال کشمیری گران قیمتی می‌پوشاند. شتر، برای قربانی شدن مهیا است.

این انتخاب، موجب خشم یک پری و افسون شدن اوراسمین می‌شود. پری، اوراسمین را به شیر تبدیل می‌کند تا در شکارگاه سلطنتی، به دست پدرش کشته شود. شرط پری برای بازگشتن اوراسمین به کالبد انسانی‌اش، یافتن عشقی حقیقی است.

اوراسمین نمی‌خواهد مانند سهراب به دست پدر کشته شود، برای همین سفر خود را آغاز می‌کند. او ابتدا به هند می‌رود، چون فکر می‌کند، آنجا برای زندگی شیرها مناسب است و می‌تواند معشوق کالبد حیوانی خود را پیدا کند. ولی پس از مدتی، تصمیم می‌گیرد به فرانسه برود، جایی‌که داستان به پایان می‌رسد.

کتاب « شاهزاده شیر و راز گل سرخ » برای گروه سنی ۱۳ سال به بالا و بلندخوانی مناسب است. این کتاب به ایجاد تخیل در نوجوانان کمک می‌کند و به آن‌ها می‌آموزد برای رسیدن به هدف، تلاش کنند.

از نویسنده‌ی این کتاب، دنا جو ناپلی، کتاب‌های شاهزاده شیر و راز گل سرخ ، رودخانه تمساح و درآمدی بر معنی‌شناسی زبان، به فارسی ترجمه شده‌اند.

درباره‌ نویسنده کتاب شاهزاده شیر و راز گل سرخ :

دونا جو ناپلی نویسنده کتاب‌های کودکان، نوجوانان و کتاب‌هایی در زمینه‌ی زبان‌شناسی است. او پنج فرزند دارد و شیفته کاشتن گل و پختن نان است. طبیعت را بسیار دوست دارد و گاه حیاط خانه‌اش پر از سگ و گربه و پرنده و خرگوش است.

در سال ۱۹۳۷ دکترای زبان‌های رومی و دکترای خود را از دانشگاه هاروارد دریافت کرد. او از آن زمان تاکنون کتاب‌ها و مقالات متعددی در زبان‌شناسی نوشته و در دانشگاه‌های مختلف آمریکا تدریس کرده‌است. دونا جو ناپلی اکنون استاد تمام وقت دانشگاه است و در عرصه ادبیات کودک و نوجوان جوایز بسیاری را برده است.

سخن نویسنده با خوانندگان کتاب:

خوانندگان عزیز، شاید داستان «دیو و دلبر» را شنیده باشید. من این داستان را در کودکی شنیده‌ام. بسیاری از کتاب‌ها می‌نویسند این داستان برگرفته از افسانه‌های کشور فرانسه است، اما با توجه به نقش شیر و باغ و گل سرخ و عشق در آن تردیدی ندارم که این داستان ریشه در افسانه‌های ایرانی دارد؛ چه از ایران آغاز شده باشد چه نشده باشد.

از این رو، من زمان داستانم را ۱۵۰۰ میلادی و مکان آن را ایران قرار داده‌ام. به اعتقاد من، این زمان، هنگامی است که سنت‌ها و مذهب‌های کهن ایرانی در کنار سنت‌های اسلامی به زندگی خود ادامه می‌دهند. پژوهش در دورانی که هرگز نمی‌توان در آن زندگی کرد و درباره‌ی مکانی که هنوز افتخار دیدار از آنجا نصیبم نشده است، هیجان‌انگیز و شگفت‌آور است. روشن است که مترجم کتابم، حسین ابراهیمی (الوند) بسیاری از اشتباه‌های مرا برطرف کرده است. از این نظر، از او بی‌نهایت سپاسگزارم. بی‌شک هر اشتباه دیگر که در کتاب دیده شود، از آن من است.

من تا کنون روایت‌های گوناگون از افسانه‌ها نوشته‌ام؛ اما این یکی را بیشتر از همه دوست دارم. مادربزرگ مادریم، در مصر به دنیا آمده بود. با این همه این بخش از شخصیت او هرگز در عادات و رفتار خانوادگی ما بازتابی نداشت. از این رو، پژوهش برای نوشتن این کتاب، فرصتی فراهم کرد تا زیبایی‌های دینی را درک کنم که پیش از آن برایم ملموس نبود. من از این بابت نیز سپاسگزارم.

به این ترتیب، ضمن خوش‌آمدگویی برای ورود شما به دنیای این داستان، از شما نیز سپاسگزارم.

یادداشت مترجم:

کتاب «شاهزاده شیر و راز گل سرخ» که نام اصلی آن «جانور» است به لطف و معرفی خانم سوزان فلچر و توسط خود نویسنده برای مترجم فرستاده شد. مترجم برای رعایت امانت و در عین حال پاکیزه کردن متن از برخی از لغزش‌ها بیش از سی‌بار از طریق پست الکترونیکی با نویسنده نامه‌نگاری کرد و برای اصلاح یک‌به‌یک آن‌ها از او اجازه گرفت. حتی تغییر نام کتاب از «جانور» به «شاهزاده شیر و راز گل سرخ» هم با توافق ایشان صورت گرفته است.