دوستت دارم

امروز، همین که راسو کوچولو از مدرسه بیرون آمد، شروع کرد به انجام دادن کارهای عجیب‌وغریب. حتی حرف‌های عجیب‌وغریبی می‌زد. مثلاً او یکدفعه توی حیاط مدرسه ایستاد و گفت: دوستت دارم مدرسه! بعد رفت توی خیابان و گفت دوستت دارم خیابان سرسبز و زیبا. حتی از علف‌های کوچک کنار خیابان هم نگذشت و رو به آن‌ها گفت: دوست‌تان دارم علف‌های سبز و قشنگ. کمی آن‌طرف‌تر گلی کوچک دید و به آن هم گفت: دوستت دارم گل کوچولو. به نظر شما، این تمرین «دوستت دارم»‌های راسو کوچولو تا کی ادامه خواهد داشت؟

کتاب تصویری «دوستت دارم» داستانی ساده اما بسیار تأثیرگذار درباره‌ی علاقه‌ی بی‌قیدوشرط داشتن به دنیا و آدم‌هاست. شیائو مائو، نویسنده‌ی این اثر، در پایانِ کتاب نامه‌ای کوتاه برای بچه‌ها و مامان و باباها نوشته است و درباره‌ی داستان جذابش، اندکی با مخاطب صحبت می‌کند. این نوشته نشان می‌دهد که این داستانْ بچه‌ها و آدم‌‌بزرگ‌های زیادی را عاشق خودش کرده است. البته در تأثیرگذاری این داستانِ تصویری نباید نقشِ تانگ یون، تصویرگر این اثر را نادیده گرفت. چون او راسو کوچولوی دوست‌داشتنی‌ای خلق کرده است که هرکسی دلش می‌خواهد او را مثل بچه‌های سه، چهارساله حسابی در آغوش بگیرد.

خواندن این اثر لزوم جاری بودن عشق و دوست داشتن را در زندگی به تک‌تک انسان‌ها، در هر سنی، یادآوری می‌کند.