خپل السلطنه ها و لندوک الدوله ها

« خپل السلطنه ها و لندوک الدوله ها » داستانی فانتزی است که به اختلافات بی‌ارزش بین ملت‌ها اشاره می‌کند و دلیل بسیاری از جنگ‌های بزرگ را اختلافات کوچک می‌داند. مخالفت با نژادپرستی نیز از موضوعات مطرح‌شده در این کتاب است. داستان کتاب « خپل السلطنه ها و لندوک الدوله ها » انسان‌ها را به هم‌زیستی مسالمت‌آمیز و پذیرفتن باورها و فرهنگ‌های دیگر، تشویق می‌کند.

آندره موروا با ایجاد تضادی اغراق‌آمیز بین خپل السلطنه ها و لندوک الدوله ها داستانی دلنشین خلق کرده است. این اغراق موجود در متن، نه تنها برای خواننده جذاب است، بلکه بر تاثیرگذاری بیشتر متن نیز کمک می‌کند.

تری و ادموند دو برادر حدود ۱۱-۱۲ ساله هستند که به‌طور اتفاقی به دنیای زیرِ زمین راه پیدا می‌کنند. آن‌ها وارد غار بزرگی در بین دو تخته‌سنگ می‌شوند و از آن‌جا از طریق پله‌برقی بسیار طولانی‌ای که به سمت پایین حرکت می‌کند، وارد دنیای زیرِ زمین می‌شوند. پله‌برقی آن‌ها را وسط یک سالن بزرگ پیاده می‌کند.

ادموند و تری از سالن عبور می‌کنند و وارد فضایی باز می‌شوند که مرز بندری دو کشور خپلستان و لندوکیه است. دو کشتی در بندر آماده‌ی حرکت هستند؛ اما دو برادر نمی‌توانند با هم سوار یک کشتی شوند. قوانینِ زیرِ زمین اجازه نمی‌دهد افراد چاق و لاغر در کنار هم زندگی کنند، بنابراین ادموند سوار بر کشتی به سمت خپلستان می‌رود و تری در جهت مخالف به سمت لندوکیه حرکت می‌کند.

مردم لندوکیه بسیار لاغر هستند. آن‌ها سخت کار می‌کنند و بسیار جدی هستند. همیشه غذایشان را سرپایی، خیلی کم و خیلی سریع می‌خورند. هیچ مغازه‌ی شیرینی‌فروشی در شهر وجود ندارد. به‌شدت حساب خرج و مخارج‌شان را دارند. لندوک‌الدوله‌ها راحت‌طلبی را نشانه‌ی ضعف می‌دانند بنابراین در ترامواها و اتوموبیل‌هایشان صندلی ندارند و در خانه‌های خیلی باریک و بلندشان آسانسور دیده نمی‌شود. آن‌ها بسیار وقت‌شناس هستند و قرارهایشان را با دقیقه و ثانیه مشخص می‌کنند.

با وجود تمام این ویژگی‌های پسندیده، لندوک‌الدوله‌ها بسیار جاه‌طلب و حسود هستند و بیشتر اوقات در خیابان با هم دعوا می‌کنند.

در مقابل، مردم خپلستان همگی چاق هستند. در آنجا خانه‌ها گرد و قلمبه ساخته می‌شوند و تمام شهر پر از خوراکی‌های خوشمزه است. مردم خپلستان همیشه در حال استراحت هستند و زندگی را به خود سخت نمی‌گیرند. مردم خپلستان هرگز عصبانی نمی‌شوند و درباره‌ی همدیگر حرف‌های نامهربان و بد نمی‌زنند. آن‌ها تمام روز می‌خندند و بازی می‌کنند و برای هم لطیفه‌های بامزه تعریف می‌کنند.

باوجود تمام این تفاوت‌ها، اختلاف اصلی مردم این دو کشور بر سر نام جزیره‌ی کوچکی است که در خلیج بین خپلستان و لندوکیه قرار دارد. لندوک‌الدوله‌ها اصرار دارند که نام این جزیره «نازک‌پف» باشد درحالی‌که خپل‌السلطنه‌ها می‌گویند نام این جزیره «پف‌نازک» است. این اختلاف به‌قدری بین این دو کشور درگیری ایجاد کرده است که حالا برای حل اختلاف بر سر میز مذاکره آمده‌اند.

ادموند و تری بدون اینکه از یکدیگر خبر داشته باشند، در تیم مذاکره‌کننده‌ی دو کشور قرار می‌گیرند و در روز مذاکره یکدیگر را پیدا می‌کنند. آیا این دو برادر از مردمِ روی زمین، می‌توانند اختلاف مردمِ دو کشورِ زیرِ زمین را حل کنند؟

درباره نویسنده « خپل السلطنه ها و لندوک الدوله ها »:

آندره موروا (۱۹۶۷-۱۸۸۵) نویسنده، تاریخ‌نگار و زندگی‌نامه‌نویس مشهور فرانسوی است. در جنگ جهانی اول از طرف ارتش فرانسه به سمت رابط بین دسته‌های نیروی فرانسه و انگلیس تعیین و به جبهه اعزام شد؛ ازاین‌رو با روحیات انگلیسی‌ها از نزدیک آشنا شد و این آشنایی به خلق آثار متعدد ادبی، تاریخی و تحقیقی درباره‌ی انگلستان و مردمان این کشور انجامید. بهترینِ این آثار، دو رمان هستند به نام‌های «سکوت‌های سرهنگ برامبل» (۱۹۱۸) و «مذاکرات دکتر اگریدی» (۱۹۲۱) که هر دو توصیف‌هایی طنزآمیز و سرگرم‌کننده از یاران زمان جنگ موروا بود.

از رمان‌های دیگر موروا که جنبه‌ی افسانه‌ای دارند می‌توان به «برنار کنه» و «اقلیم‌ها» اشاره کرد. موروا همچنین شرح‌حال عده‌ای از نویسندگان و شاعران انگلستان را به رشته‌ی تحریر درآورده است که رنگ دلپذیر داستانی به خود گرفته و موجب شھرتش در انگلستان و سراسر دنیا شده است، برخی از این آثار عبارتند از: چهار مطالعه‌ی انگلیسی، اهل سِحر و اهل منطق که شرح‌حال و بحث در مورد آثار شاعران معاصر انگلیسی زبان است، آریل یا سر گذشت شلی و شرح‌حال مستندی از دیزاریلی و بایرون. آندره موروا شهرت خود را بیشتر مدیون همین زندگی‌نامه است که از شیوه‌ی خاصی برخوردار و مورد استقبال فراوان مردم قرار گرفته است. او با آن که در این آثار به مدارک و اسناد مراجعه می‌کند، از آن‌ها نامی نمی‌برد و به سرگذشت‌ها، صورت داستانی دلپذیر می‌بخشد.

او در سال ۱۹۳۹ به عضویت فرهنگستان فرانسه نایل آمد و با آغاز جنگ دوم جهانی به آمریکا رفت و تا پایان جنگ در این کشور به سر برد و موفق شد به آرزوی دیرینه‌اش که تدریس در دانشگاه بود، جامه‌ی عمل بپوشاند. موروا پس از پایان جنگ در ۱۹۴۶ به فرانسه بازگشت. آثار تاریخی او با بهره‌مندی از بهترین و مستندترین منابع، نقطه‌های تاریک تاریخ را روشن می‌کند. مقاله‌های مـــوروا هم بیشتر لحسن شخصی دارد. «خاطرات موروا» در ۱۹۴۲ انتشار یافت که به سبب نقدهای ادبی که در آن وجود دارد، از ارزش فراوان برخوردار است. موروا در آثار نمایشی نیز آزمایشی کرد. آثار موروا حس انسان‌دوستی و بصیرت و هوشیاری فراوان او را منعکس می‌کند.