بچه گربه کارگاه پرماجرا

«بچه گربه کارگاه پرماجرا» درباره‌ی برگزاری یک کلاس داستان نویسی مصور است. بچه‌ گربه معلم شده و در جلسه‌های اول هیچ‌کدام از بچه قورباغه‌ها تکلیفی را ارائه نمی‌دهند. بچه گربه‌ فکر می‌کند که قورباغه‌ها حسابی می‌ترسند. می‌ترسند که اشتباه کنند. می‌ترسند که کارشان خوب نباشد. این‌طور می‌شود که چاره‌ی جالبی پیدا می‌کند و به همه پیشنهاد می‌دهد: «بدترین داستان عمرتان را بنویسید. چیزی که از خواندنش خجالت بکشید. چیزی که…» عجب راه جالبی! به این ترتیب چند داستان افتضاح شاهکار نوشته می‌شود! از نظر بچه‌ گربه همه‌چیز عالی است اما انگار بابالی که معلم و بزرگتر آنهاست شاهکارهای کلاس داستان‌نویسی مصور را خوانده و حسابی عصبانی است. چرا توی داستان‌ها درباره‌ی چیزهای بدی مثل پی‌پی می‌نویسند؟ چرا در داستان‌ها درباره‌ی مرگ حرف زده‌اند؟ چرا توی داستان‌ها خشونت هست و مثلا زمین را می‌ترکانند؟ به نظر بابالی باید قوانین جدید برای این کارگاه وضع شود و همه به آنها احترام بگذارند چون دارند از کنترل خارج می‌شوند.

به نظر شما کارگاه داستان‌نویسی مصور چطور ادامه پیدا می‌کند؟ بچه‌ها بابت آن راضی‌اند؟ بابالی چطور؟ اگر خودتان بخواهید در یک کلاس داستان‌نویسی مصور شرکت کنید، ترجیح می‌دهید درباره‌ی چه بنویسید؟

در پایان کتاب کمی درباره‌ی نویسنده تصویرگر می‌خوانیم و دقیق‌تر متوجه می‌شویم که کتاب بچه گربه کارگاه پرماجرا از کجا آمده است.

دیو پیلکی از آن بچه‌هایی بود که دوران مدرسه از دیوار راست بالا می‌رفت. سر کلاس الم‌شنگه راه می‌انداخت و همیشه سر از راهرو در می‌آورد و سرقفلی یک صندلی آنجا به اسمش سند خورده بود. خوشبختانه او عاشق نقاشی و داستان‌نویسی بود. خودش که می‌گوید نویسنده شدن او به همن روزگار راهرو نشینی برمی‌گردد.