آواز گرگ

اگر از بچه‌ها بپرسیم گرگ‌های توی قصه‌ها چه‌ شکلی هستند، حتماً یکی از این جواب‌ها را می‌شنویم: «یه حیوون ترسناک با چشم‌های ورقلنبیده» «همون گرگ رو می‌گی که می‌خواد بچه‌ها رو بخوره؟» «واای… گرگ‌های توی قصه‌ها خیلی بدجنس‌ان.» اما گونتر، گرگ قصه‌ی ما، یک فرق اساسی با همه‌ی گرگ‌ها داشت؛ گونتر لکنت‌زبان داشت و برای همین کسی گولش را نمی‌خورد. باور نمی‌کنید؟ اگر وسط جنگل، گرگی به شما بگوید: «مَ مَ‌مَ‌مَن از همه‌ی گُ‌گُ گُ‌گرگ‌های جَ‌جنگل تَ‌تَ تَ‌ترسناک‌ترم.» از ترس فرار می‌کنید یا خنده‌تان می‌‌گیرد؟ از آنجایی که هرکس با گونتر مواجه ‌شد، مثل شما خنده‌اش گرفت، گونتر دلش شکست و از جنگل رفت. رفت و رفت تا به جنگل دیگری رسید و صدای آواز قشنگی به گوشش خورد. ایستاد و به صدا گوش کرد. صدای آواز یک گنجشک کوچک… با خودش فکر کرد ممکن است من هم یک روز این‌طور قشنگ حرف بزنم؟ به نظر شما، تا به حال کسی صدای «آواز گرگ» را شنیده است؟

داستان «آواز گرگ» داستانی مصور درباره‌ی تفاوت‌های فردی است. در این داستان، نویسنده گرگ ترسناکی را به کودکان نشان می‌دهد که لکنت‌زبان دارد و همه مسخره‌اش می‌‌کنند؛ برای همین دیگر چندان ترسناک به نظر نمی‌آید. اما غمگین است. نویسنده شیوه‌ای جالب و علمی را برای حل کردن مشکل گونتر انتخاب کرده است. بله، گونتر تلاش می‌کند با کمک آواز خواندن و کمک گرفتن از موسیقی بر مشکل خود غلبه کند و در این راه موفق می‌شود. تصویرگری این کتاب جذاب و کولاژمانند است و محتوای داستان به کودک کمک می‌کند ورای مشکل شخصی‌اش را ببیند و حتی مثل گرگ داستان نقطه‌ضعفش را به مهم‌ترین نقطه‌قوت خود تبدیل کند؛ چیزی که بیشتر افراد حتی به آن فکر هم نمی‌کنند.