سام و حیوان خانگی اش

«سام و حیوان خانگی اش» داستان داستان پسری به نام سام است. روزی پسرک داستان ما، به پارک رفت. پارک شلوغ بود و او مجبور بود برای سوار شدنِ هر یک از وسایل بازی، در صف بایستد و انتظار بکشد. او از این انتظار، عصبانی و عصبانی‌تر شد. ناگهان چیزی غیرعادی ظاهر شد، بین بچه‌ها می‌چرخید، به همه تنه می‌زد، هل می‌داد، نیشگون می‌گرفت و همه بچه‌ها را فراری داد. سام تا به حال چنین موجودی را ندیده بود؛ اما بلافاصله آن را شناخت، آن موجود عجیب و غریب خشم بود.

زمین بازی خالی شد و سام با خوشحالی تمام بعدازظهر را بازی کرد. موقع برگشتن به خانه، سام با خودش فکر کرد داشتن خشم به عنوان یک حیوان خانگی می‌تواند سرگرم‌کننده باشد. سام، خشم را صدا زد و او را با خود به خانه برد.

او ابتدا از داشتن خشم خوشحال بود اما کمی بعد، دردسرهایش شروع شد. خشم کارهایی کرد که سام دوست نداشت، به دیوار لگد ‌زد، در را محکم به هم کوبید، به پای خواهر سام لگد زد، بشقاب پر از ماکارونی را روی زمین ریخت، در مدرسه نقاشی رُری را خط‌خطی کرد و شیرینی‌های لوسی را خورد و از همه بدتر، آقا معلم را ناراحت کرد.

سام از این اتفاقات ناراحت بود و هربار می‌گفت: «من نبودم، خشمم بود!» و مادر هم هربار در جوابش می‌گفت که باید خشمش را کنترل کند. سام از کارهای خشم کلافه شده بود پس دست به کار شد و به دنبال راهی گشت که بتواند خشمش را کنترل کند.

سانجیتا بهادرا، نویسنده هندی تبار، در داستان «سام و حیوان خانگی اش» چگونگی به وجود آمدن خشم و راه‌های مقابله با آن را نشان می‌دهد. در این کتاب بر مسئولیت‌پذیری و کنترل احساسات تأکید شده است.

ماریون آربونا با تصویرهای بیانگرای خیره کننده، به کودکان می‌آموزد خشمِ آنها، از خودشان جداست. تصویرهای رؤیایی و روایتگر کتاب، چندین جایزه معتبر را نصیب تصویرگر آن کرده است.