دویدم و دویدم
600,000 ریال
دویدم و دویدم
چه دیدم و ندیدم
سر کوهی رسیدم
خورشید صبح را دیدم
خورشید بود و دو خاتون
خاتون های مهربون
به من دادن آب و نون
دویدم و دویدم
چه دیدم و ندیدم
تا به زمین رسیدم
بزی سر زمین بود
گرگه هم در کمین بود
نون رو خودم خوردم
آب رو دادم به زمین
یکی از کهن‌ترین ترانه – متل‌های ایرانی است که پیشینه‌ای بلند در تاریخِ فرهنگ این سرزمین دارد. این ترانه – متل روایت داد و دهش است، از یک دست بگیر و از دست دیگر ببخش.
در این داد و دهش چهره های گوناگون کار و زندگی به کودکان خردسال شناسانده می‌شود. اکنون برخی پاره‌های این ترانه – متل دیگر چندان با ویژگی‌های زندگی امروز سازگار نیست. در بازآفرینی این ترانه – متل گاهی زبان و کارها همساز با زندگی امروزی شده است. تصویر های زیبای تصویرگر، حال و هوای مردم را در گذشته ای دور باز سازی می کند.
…
| وزن | 150 گرم |
|---|---|
| ابعاد | 22.2 × 22.2 × 0.2 سانتیمتر |
| شاعر | |
| تصویرگر | |
| ناشر | تولیدکننده | |
| تعداد صفحه | 20 صفحه |
| سال نشر | |
| نوبت چاپ | سوم |
| جنس کاغذ | |
| نوع جلد | جلد نرم |
| شابک | 9786009382767 |
| گروه سنی |
علیرضا (خریدار محصول) –
شعریه که هیچوقت پیر نمیشه و خوبی اینکار اینکه شعرش جدیده و من با اون تیکه هایی که خودم میدونستم قاطی کردم و خلاصه داستان بلند تر شد. نقاشی ها هم سبک خودشو داره و جالبه.