خالی

آدم‌هایی که «خالی» به نظر می‌رسند، واقعاً خالی نیستند. این را کاتارینا سوبرال، تصویرگر پرتغالی، با کتاب معرکه‌اش به ما نشان می‌دهد. مردی که هر صبح از خواب بیدار می‌شود، شال و کلاه می‌کند و از خانه بیرون می‌زند، اما خالی خالی است، سفید سفید. آن‌قدری که وقتی روی نیمکتی سه‌نفره می‌نشیند، نفر چهارمی هم می‌تواند بیاید و خودش را روی نیمکت جا دهد! مرد خالی داستان وقتی‌که به فروشگاه می‌رود نیازی به سبد ندارد، چون آن‌قدر خالی است که می‌تواند خرید‌هایش را بگذارد توی دلش. بعد کم‌کم خریدهایش کم‌رنگ وکم‌رنگ‌تر می‌شوند، انگار در وجودش هضم می‌شوند. او می‌تواند با گل‌ها ارتباط برقرار کند و پرنده‌هایی را که زندانی قفس هستند، در خالیِ خودش جا بدهد. تا اینکه یک روز با کسی برخورد می‌کند و این خالی دیگر «خالی» نیست!

کاتارینا سوبرال، تصویرگر پرتغالی، در سال ۱۹۸۵ به دنیا آمد. او که متن بیشتر کتاب‌هایش را هم خودش نوشته، تاکنون چندین جایزه‌ی ملی و جهانی، از جمله جایزه‌ی ملی تصویرگری پرتغال و جایزه‌ی تصویرگری از مجله‌ی «۳*۳» را به دست آورده است. کتاب تمام تصویریِ «خالی» در سال ۲۰۱۴ به فهرست کتاب‌های برگزیده‌ی کتابخانه‌ی بین‌المللی کودکان مونیخ به نام «کلاغ سفید» راه یافت.