تنهایی هیچ‌ جا نمی‌رم

کتاب «تنهایی هیچ‌‌جا نمی‌رم» درباره‌ی آموزش غیرمستقیم مراقبت‌های جنسی به دختربچه‌ها و پسربچه‌هاست؛ زیرا هر دو گروه باید یاد بگیرند که دیگری، حتی اگر هم‌سن‌وسال آن‌ها، اجازه ندارد به بدن‌شان دست بزند یا از آن‌ها بخواهد لباس‌شان را درآورند و برهنه شوند.

در کتاب «تنهایی هیچ‌ جا نمی‌رم» یکی از بچه‌ها در جمع، یواشکی، به فسقلی می‌گوید که دکمه‌های لباسش را باز کند و پیرهنش را بالا بزند تا خال‌های روی تنش را با هم بشمارند. حتی به او می‌گوید: «دلم می‌خواد توی حموم تنها باشیم/ شالاپ‌شلوپ بازی کنیم/ رو همدیگه آب بپاشیم» اما فسقلی که متوجه شده این کارها درست نیست «گوش نمی‌ده به حرف اون». البته این تمام ماجرا نیست. کمی بعد فردی غریبه پیش او می‌آید و می‌گوید: «گرمه هوا بذار تا من/ لباساتو دربیارم.» اما فسقلی جون که می‌داند این کارها درست نیست، به او اخم می‌کند و به حرفش گوش نمی‌دهد. به نظر شما، فسقلی از کجا متوجه شده است که این کار درست نیست؟ چطور می‌توان کاری کرد که سایر بچه‌ها هم مثل او یاد بگیرند کسی حق ندارد بدون اجازه به بدن‌شان دست بزند؟

طیبه شادمانی در کنار این کتاب، ۳ عنوان دیگر برای کودکان با موضوع آموزش مراقبت جنسی منتشر کرده است. این کتاب‌ها عبارتند از:

• می‌گم که چی گفتی به من
• این بازی را دوست ندارم
• مامان بیا! بابا بیا!

همچنین نشر غنچه این ۴ عنوان را در کتابی با جلد سخت، با نام «بازی بدون دردسر» منتشر کرده است.