بیدی

خانم هاترن، معلم هنر مدرسه در بین دانش‌آموزان محبوبیتی ندارد. چون خیلی سختگیر است و انتظار دارد که در کلاس هنر همه چیز مرتب و منظم سر جایش باشد و دانش‌آموزان مانند یک شانه تخم‌مرغ به ردیف و پشت سر هم بنشینند و آن‌طوری نقاشی کنند که او می‌خواهد. در کلاس هنر او، از خیال‌پردازی خبری نیست و هر خلاقیتی سرکوب می‌شود. اما بیدی از قوانین خانم معلم پیروی نمی‌کند. درخت‌هایی که بیدی نقاشی می‌کند صورتی هستند و سیب‌هایش به رنگ آبی. معلم‌های او نقاشان و هنرمندان بزرگ هستند. بیدی برای سال نو کتابی از آثار هنرمندان محبوبش به خانم معلم هدیه می‌دهد که مطالعه آن سبب تغییر روش تدریس و همین‌طور افکار و رفتارش می‌شود و شاگردانش پس از تعطیلات خانم هاترن را به سختی می‌شناسند.

خواندن کتاب «بیدی» هم کودکان و هم آموزگاران و مربیان را به منعطف بودن و رها شدن از چارچوب‌ها دعوت می‌کند و هم یکی از راه‌های شاد زندگی کردن را یادآوری می‌کند. این کتاب دیپلم افتخار انجمن انتخاب مادران، دیپلم افتخار انتشارات ملی خانواده، بهترین کتاب خواندنی در فهرست انجمن بین‌المللی خواندن و بهترین کتاب شورای کتاب آمریکا در سال ۲۰۰۹ را از آن خود کرده است.