فضانوردها در کوره آجرپزی

«فضانوردها در کوره آجرپزی»، داستانی با مایه‌های قوی نمایشی است که دو شخصیت کودک کار در آن نقش‌آفرینی می‌کنند. کودکانی که از دورترین نقطه‌های ایران، روستاهای تربت جام، برای کار در کوره‌های آجرپزی به همراه خانواده یا بستگان‌شان به حاشیه‌های تهران آمده‌اند. چمن و سبزعلی، این دو شخصیت هستند. روزی سبزی که با پای برهنه در کوره راه می‌رفته، شیشه شکسته‌ای پایش را زخم می‌کند و پس از آن بیماری کزاز می‌گیرد. این روایت شبی دردناک از زندگی سبزی را بازگو می­‌کند که در بستر بیماری افتاده و دوستش چمن، همه کوشش‌­اش را می­‌کند تا او را از ناامیدی برهاند. دیدن سفر فضایی فضانوردها به کره ماه در تلویزیون قهوه‌خانه، بخشی از تخیل گریزگاهی یا امیدآفرین برای این دو می­‌شود که خود را از رنج­‌های بی‌­پایان کار زمینی در کور­های آجرپزی رها کنند و به بالا بروند. به جایی که نور و آسایش، تندرستی و مهربانی است. نکته مهم در این داستان نوع نگاه نویسنده به وضعیت سخت این کودکان است و طرح این آموزه که در سخت­‌ترین لحظه­‌ها نیز می­‌توان با گریز به تخیل­‌های آرام‌بخش، راهی برای فردایی روشن‌­تر پیدا کرد.