میک هارته این جا بود

فیب در این ماجرا یاد می‌گیرد که چگونه باید خود را تخلیه کند و با گریه بار سنگین غم از دست دادن برادر را سبک کند. داستان از جنبه روانشناسی برای کودکان و نوجوانان و حتی بزرگسالانی که عزیزی را از دست داده‌اند می‌تواند مفید و مناسب باشد.

نویسنده در پایان می‌نویسد اگر چه میک هارته یک شخصیت واقعی نیست امّا آمارهای زیر واقعی هستند: تصادف و مرگ کودکان ۴ – ١۵ سال در حین دوچرخه‌سواری و ضربه مغزی عامل اصلی مرگ در تصادف‌ها هنگام دوچرخه‌سواری است. سقوط از ارتفاع حدود ۵۰ سانتیمتری می‌تواند موجب آسیب دایم مغزی شود. کلاه ایمنی مناسب احتمال ضربه سر را تا ٨۵ ٪ و احتمال ضربه مغزی را تا ٨٨ ٪ کاهش می‌دهد.

بعضی کتاب‌ها هستند که موقع خواندن‌شان دوست داری یک مداد دستت بگیری و زیر جملات‌شان خط بکشی؛ جملاتی که می‌توانند اشکت را دربیاورند یا صدای خنده‌ات را بلند کنند.

«میک هارته این جا بود»، که روایت یک دختر نوجوان از مرگ برادرش است، از همین نوع کتاب‌هاست.در همان صفحه‌ی اول فیب می‌گوید که نمی‌خواهد یک داستان تراژیک تعریف کند تا اشک کسی را در بیاورد، فقط دلش می‌خواهد از میک بگوید.

او مخاطب را با خود همراه می‌کند و طوری از برادرش حرف می‌زند که، بعد از خواندن چند صفحه، انگار سال‌هاست میک را می‌شناسیم و با جزئیات رفتاری، لحن حرف زدند، شیطنت‌ها ونوع لباس پوشیدن او آشناییم.

نویسنده شخصیت‌ها را طوری ترسیم کرده که بعد از بستن کتاب باورمان نمی‌شود این شخصیت‌ها وجود خارجی ندارند و حاصل تخیل نویسنده‌اند. انگار ما هم همراه فیب برای برادرش عزاداری کرده و دلتنگ شده ایم، انگار موقع خواندن کتاب دست فیب را گرفته‌ایم و سعی کرده‌ایم او را دلداری بدهیم.

مخاطب نوجوان این رمان، موقع خواندن این کتاب، با زندگی روبه‌رو می‌شود، با تمام تلخی‌ها وشادی‌هایش، باربارا پارک قبلا در مجموعه‌ی جونی بی جونز توانایی خود را در طنز پردازی به نمایش گذاشته است. این توانایی حتی در داستانی که به مرگ می‌پردازد هم نمایان می شود.

نویسنده در این کتاب سعی کرده نشان دهد که یک خانواده چه طور می تواند در طول زمان با فقدان یکی از عزیزانش کنار بیاید و چگونه شرایط را برای خود آسان‌تر کند. همین موضوع شاید بتواند این کتاب را برای نوجوانانی که تجربه‌ای مشابه راوی داستان، فیب، داشته‌اند قابل توصیه کند.