من می‌توانم

«من می‌توانم»، داستان توانستن و تسلیم نشدن است. همه‌ی جوجه‌ها تخمشان را شکستند، اما او نتوانست، همه با نوکشان دانه گرفتند، پرواز کردند، آواز خواندند، اما او نتوانست، تا اینکه خود را روی زمین تنها دید. این جوجه با همه متفاوت بود. ناگهان چشمش به گل‌هایی افتاد که گم شده بودند و این آغاز توانستن او بود اما در جایی دیگر، به نحوی دیگر. پرهای او شدند خانه‌ی گل‌هایی که به زودی شکوفه می‌زدند. باد می‌وزد، باران می‌آید، برف می‌بارد، اما او از جایش تکان نمی‌خورد. وقتی بهار آمد، جای او درخت بزرگی بود، درختی زیبا و پر از گل.

من می‌توانم یک داستان با پایان باز است.