ول ام کن شب بی کله!

«ول ام کن شب بی کله!» داستانی تصویری، طنزآمیز و بسیار خلاقانه درباره‌ی شب‌بیداری‌ها‌ و نخوابیدن‌های کودکان است. داستانی که به بچه‌ها می‌گوید: «شب بیشتر از آن چیزی که فکرش را بکنی دوست‌داشتنی و خوب است. پس کوچولو جان تا من هستم، لالا کن!»

وی‌وی نقاشی کردن را دوست داشت؛ آن‌قدر که وقتی سرگرم نقاشی می‌شد، به‌هیچ‌وجه گذر زمان را حس نمی‌کرد. هنگامی ‌که وی‌وی شروع به نقاشی کرد هوا روشن بود و بیرون پنجره آفتاب می‌تابید. بعد باران آمد و ظهر شد و… سپس  بعدازظهر از راه رسید. و بعد… وقتی‌که وی‌وی داشت اتوبوس بزرگش را می‌کشید، تاریکی آرام آرام آمد و دوروبرش را گرفت؛ انگار شب پاورچین پاورچین آمده بود تا کنار کاغذ نقاشی‌اش و بعد هم راه افتاد و رفت روی کاغذ. همه‌جا تاریک شد… اما وی‌وی که هنوز نقاشی‌اش را تمام نکرده بود! حالا باید چه‌کار می‌کرد؟ او که حسابی عصبانی شده بود، فریاد کشید: «ول‌ام کن شب بی‌کله!»

می‌دانید بعد از آن چه اتفاقی افتاد؟ شب هم فریاد کشید، حتی بلندتر از وی‌وی؟! یا اینکه آرام و یواش، همان‌طور که آمده بود، نرم‌نرمک راهش را کشید و رفت و از لای پنجره ناپدید ‌شد؟ شما چه فکر می‌کنید؟ راستی اگر شب به‌راستی رفته باشد، چه؟ آن‌وقت وی‌وی چطور می‌تواند بخوابد؟

کتاب «ول‌ام کن شب بی‌کله!» را بخوانید تا به وی‌وی کمک کنیم شب دوست‌داشتنی را دوباره به خانه‌اش بازگرداند!