عاشق توام خودت می‌دانی!

عاشق توام خودت می‌دانی!، داستان پرتناقض دوست داشتن و عشق به زبان نمادین است. کودکان گاهی چنان به برخی بازیچه‌های خود دل می‌بندند که لحظه‌ای حاضر نمی‌شوند آن‌ها را از خود دور کنند. گاهی که بزرگ‌تر می‌شوند، اگر دوستی پیدا می‌کنند، فقط می‌خواهند آن دوست برای خودشان باشد. بزرگ‌تر که می‌شوند، باز نگرانی و دغدغه از دست دادن یک پیوند و رابطه با آن‌ها می‌ماند. در حقیقت هرچه را که دوست داری، آسان به دست نمی‌آوری، چون آسان به دست نمی‌آوری، همیشه نگران از دست دادن آن هم هستی. عشق و دوستی آسان به دست نمی‌آید، اگر به دست آمد، همواره نگرانی که آن را در جایی که دسترس ناپذیر است، نگه داری. اما مگر در این جهان جای دسترس ناپذیر هم پیدا می‌شود. هرجا که دست تو به آن‌جا برسد، شاید دست دیگری هم به آن برسد. برای بلبله گوش اما یک جایی هست که اگر استخوان را آن جا قایم می‌کرد، دیگر دست کسی به آن نمی‌رسید. آن‌جا کجاست؟ می‌دانی؟