موش و گربه با تشکر از رفیق صمیمی

«موش و گربه» با تشکر از رفیق صمیمی، داستان یک دوستی جالب و البته کمی شیطنت‌آمیز است. اسپلت گربه‌ی داستان است و سیمور موش داستان. سیمور بیمار شده و حال خوشی ندارد و سر تا پایش جوش در آورده. حالا اسپلت نگران است و کلی فکر می‌کند که چطور این دوست عزیزش را از این حال در بیاورد و کمی بخنداند.

اسپلت تصمیم می‌گیرد برای سیمور کتابی مخصوص درست کند. کتابی ساده درباره‌‌ی دوستی‌شان.

بگذارید بخش‌هایی از کتاب را با هم بخوانیم. البته تصویرها را نمی‌بینیم. تصویرهایی که شیطنت‌های اسپلت و سیمور در آن‌ها پیداست و حالا اینجا که کتاب را نداریم، تنها باید تصورشان کنید.

وقتی من می‌ترسیدم توی نمایش مدرسه بازی کنم، تو تشویقم کردی انجامش بدهم. متشکرم (توی تصویر اسپلت می‌خواهد در برود و سیمور دمش را گرفته و به زور می‌خواهد او را به اتاق آزمون بفرستد.)

وقتی خانم ویمپی دیمپل نقش اول را به من داد، اگر تو نبودی، نمی‌توانستم نمایش‌نامه را حفظ کنم. متشکرم

به نظرتان سیمور با شنیدن این‌ جمله‌ها بالاخره لبخند می‌زند؟ راستش را بخواهید نه. اسپلت خیال می‌کند که چیزی به لبخندش نمانده اما سیمور فقط بلند عطسه می‌کند.

این‌طور می‌شود که اسپلت ادامه می‌دهد.

وقتی مجسمه مورد علاقه‌‌ی مادرم را شکستم تو برایم درستش کردی. البته نمی‌دانم مامان از کجا فهمید و من مجبور شدم دوش بگیرم و زود بروم توی تختخواب. به هر حال متشکرم

وقتی زود رفتم توی تخت خواب، تو یواشکی برایم چراغ‌قوه آوردی تا بتوانم کتابم را بخوانم. متشکرم

آن دفعه که بادبادک برادرم را قرض گرفتم و ساعت‌ها بازی کردیم با تو خیلی خوش گذشت و متشکرم.

این بار سیمور با به یاد آوردن خاطره‌های بامزه‌شان می‌خندد؟ راستش نه. این بار هم فقط سکسکه می‌کند.

اما اسپلت دست‌بردار نیست. آیا بالاخره موفق می‌شود سیمور را سر حال بیاورد و بخنداند؟