من با زندگی قهرم

همه‌ی تابستان، خودم را در اتاقم زندانی می‌کنم و حتی بعد از آن هم. نمی‌خواهم به اردو بروم. از اینجا هم هیچ‌جا نمی‌روم. فردا صبح، وقتی بابا بخواهد مرا به ایستگاه راه‌آهن ببرد، به او خواهم گفت نه، نمی‌خواهم بروم. برای اینکه تصمیم گرفته‌ام دیگر تفریح نکنم. هیچ‌وقت. من تصمیم گرفته‌ام اعتصاب کنم. آدم وقتی خوشحال نیست این کار را می‌کند…